بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایه علی بن ابطالب علیه السلام
وقتی دستان ما شیعیان در هم گره می خورد و هم صدا می خوانیم الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایه علی بن ابطالب علیه السلام عشق علی (ع) از دستی به قلبی و از قلبی به دستی دیگر می جوشد, در آن لحظه یکی می شوییم و دور از همه ی تفاوتهایمان , همه ی آن تفاوتهایی که وقتی هستند و وقتی آنها را می بینیم از هم دوریم و گاهی یادمان می رود این روزهای خوب را ,روزهای یکی شدن و پشت هم بودن را,کاش یادمان بماند این روزی که عشق علی (ع) ضربانمان را یکی کرد ... شیعه باشیم و باشیم برای هم ,برای غم هم,برای مشکلات هم و برای ضعفهای هم.
ای کاش غرور و جهل را خاک کنیم و یار هم شویم, آن طور که شایسته ی شیعه علی (ع) است..که اگر شیعه بودیم و یار بودیم یارمان در غیبت نبود و اگر شیعه بودیم و پشت هم بودیم یهود در دنیا جولان نمی داد,و اگر برخی مان واقعا شیعه بودیم حرف از تسلیم و سازش با شیطان بزرگ را نمی زدیم.. و به دشمنان خدا و دین خدا چشم اعتماد و یاری نداشتیم که دیدیم و کشیدیم خفت این رفتارهای ضد شیعی را و ما را بس است...
بیدار شویم .. به نام علی (ع) پیمان ببندیم به این شب و روز آسمانی قسم یاد کنیم که شیعه می شویم , یکی می شویم مانند دستهای به هم گره خورده امروزمان...تا یار نباشیم یار نمی آید ..تا ظلم را می بینیم و سکوت می کنیم منجی نمی آید,تا در کار هم گره می اندازیم گره گشایی نخواهد بود ,تا فریاد مسلمانان و مظلومان جهان را لبیک نگوییم او به ما نگاه هم نمی کند...تا اشک های کودکان سوری جاریست من شیعه تو نیستم علی(ع) ,تا آه مردم میانمار در زمین و زمان می پیچد شرم دارم بگویم مرد مردان مولای من است...مرا چه به شما آقا...نام شیعه بر دوشم سنگین است از بس که دورم از این رویا....
.
